Het oude Japan

Vandaag vroeg op om tijdig bij de boot te zijn die ons naar het heilige eilandje Miyajima brengt.

Al vanaf de boot zie je een heel bekend beeld van Japan, namelijk de torii (poort) die in het water staat. Als je er recht voor zou kunnen manoeuvreren (maar je mag niet zelf een ferry besturen) zie je precies door die poort de shrine (altaar). Zowel poort als het altaarcomplex is oranje, de kleur van de shinto-godsdienst, de natuurgodsdienst die in heel Japan nog door zo'n 80% van de bevolking wordt aangehangen, naast het boeddhisme.

Het is een toeristische trekpleister bij uitstek en het werd dan ook geweldig druk. Dankzij onze Japanse gids Mamyami waren we bij de eerste lichtingen, toen we na bijna 2 uur weer teruggingen stond er een flinke rij. Mamyami zorgt goed voor ons.

Op het eiland kun je dus naar het altaarcomplex wandelen en nog naar wat andere gebouwtjes die in oud-Japanse stijl zijn opgetrokken uit hout met schuine daken met dakpannen. Die stijl is ook terug te zien in de talloze winkeltjes waar je langs komt als je het altaarcomplex weer verlaat. Je wordt via een andere weg weer teruggeleid naar de aanlegplaats van de ferry en onderweg is het een soort Japans Volendam of Valkenburg (of Lourdes, daar kunnen ze er ook wat van). Maar er was heerlijke koffie te verkrijgen en een satehstok met kip die natuurlijk niet naar sateh smaakt. Er worden daar voor de kust ook oesters gekweekt, dus die kun je ook kopen; doorgaans worden die op de barbecue gegaard, ze zijn ook verkrijgbaar gefrituurd in een dikke paneerlaag. De parels zijn ook te koop.

We hebben een van onze medereizigers gevraagd ons eens gezamenlijk vast te leggen, als een soort bewijs dat we niet in Rotterdam leuke Japanse plaatjes zitten te googlen, maar hier echt zijn. Het is nog steeds ontzettend mooi weer.

Na het stichtelijk bezoek aan het eiland ging het met de bus weer verder. Onderweg nog een stop op een van de grote rustplaatsen die hier langs de snelwegen zijn. Weer veel van die superautomaten dus, ik heb nu ook een variant ontdekt die warme thee in flessen bevat. Dan loop je langs zo'n automaat en voel je warmte.... ??? ja hoor, warme flesjes met thee (denk ik, zo ziet het eruit, wel 8 soorten). Er is ook vaak een "warme bakker" waar je allerlei broodjes, gevuld en/of belegd met van alles, appelflapvarianten, donuts, croissants, pizza-achtige producten, kortom VEEL kunt kopen. Hier was ook een soort warenhuis waar bijvoorbeeld sprotjes (kleine visjes) samengeperst in doorzichtig plastic in bakken ziet liggen, en ook andere vissoorten en garnalen zijn zo verpakt verkrijgbaar. En buiten staan altijd weer kleine kioskjes met allerlei vlees op stokjes, ijsjes of andere soorten eetwaar.

En er zijn natuurlijk openbare toiletten die altijd weer keurig verzorgd zijn en aan de verwarmde bril en de soms wat moeilijk te vinden Flush-knop zijn we inmiddels al gewend.

We houden ons als groep meestal netjes aan de ons meegedeelde tijden om weer bij de bus aanwezig te zijn. We waren om een uur of drie in het plaatsje Kurashiki, waar ons hotel in het centrum staat, vlak bij het wijkje met nog authentieke Japanse huizen en waar de grachtjes bewaard zijn gebleven, die vroeger dienden als aanvoerroutes voor de rijstoogst.

Die oude huisjes staan dus aan de grachtjes en ook hier wemelt het van de toeristen en dus de winkeltjes. Er is ons door de reisleider steeds verteld dat je in Japan met een gerust hart even je tas of fototoestel kunt laten liggen, men zal het niet wegpakken en dat bleek te kloppen. Een van onze groepsleden had na het afrekenen ergens haar portemonnee laten liggen. Daar kwam ze pas achter, toen iemand haar achterna was gekomen en haar terughaalde naar de winkel, want er was iets met de "moneybox".

Ik sluit af met iets wat me al in andere plaatsen ook is opgevallen: putdeksels (tenminste ik neem aan dat dat de functie is van die dingen) zien er hier erg bijzonder uit. Je ziet steeds weer andere patronen of afbeeldingen. Deze hieronder is dus van Kurashiki.

Morgen vertrekken we naar Kyoto. Grote stad, veel te zien, veel tempels en ook weer een traditionele wijk. We blijven daar gelukkig een paar dagen, de koffer hoeft niet steeds weer opnieuw te worden ingepakt.