Hiroshima

Nee, ik kan geen woorden geven aan wat ik voelde toen ik de restanten zag van de Genbakukoepel, het vredesmonument in deze stad. Er is weinig voorstellingsvermogen voor nodig om in te zien wat er gebeurt als je een vuurbal van honderden meters doorsnede op een stad laat neerdalen, waar de temperatuur in de kern van de explosie binnen een fractie van een seconde oploopt tot 4000 graden Celsius. Wat de schokgolf en de straling teweegbrengen.

De Genbakukoepel stond vrijwel in het centrum van de explosie; alles eromheen was volkomen weggevaagd, alleen dit gebouw was gedeeltelijk overeind gebleven.

Later is er nog een gestileerd monument gecreëerd, met centraal een waterloop (niet te zien op de foto) die de rivier symboliseert, waarin slachtoffers trachtten verzachting te zoeken voor hun brandwonden. Ook in dit monument is de koepel opgenomen, min of meer als verdwijnpunt.

Hansje en ik konden niet goed alles zien, verdragen wat te zien was. We zijn vrij snel weer naar buiten gegaan en hebben bij het fontein dat bij het complex hoort op een bankje gezeten. Een schattig Japans meisje van een jaar of drie, dat samen met haar moeder een bankje verder zat, kwam op een gegeven moment naar ons toe en ze zei "Nice to meet you, where you from?" Het was niet meteen te verstaan, maar het was hartverwarmend.

Wij konden terugzeggen: Konnichiwa (hallo) en nog wat Japanse zinnetjes die onze gids ons gegeven had. Daar staat ook Sumimasen op, wat sorry betekent, maar dat had ze waarschijnlijk niet begrepen. Het is ook onbegrijpelijk.

De reis met de bus naar Hiroshima was prettig en relaxed. Onderweg hebben we natuurlijk weer een servicestop gemaakt, daar heb ik de automaten, die je werkelijk overal kunt vinden, eens op de foto gezet.

Als je de foto groter maakt, zie je boven de zwarte ellipsjes (de drukknoppen) kleine blauwe labels zitten en op de onderste rij rechts zijn die labels rood. Blauwe labels betekent: koude drank en rode labels betekent: warme drank. Je kan uit dezelfde automaat dus gekoeld mineraalwater halen alsook een blikje (!!) warme koffie met melk of een andere variant, maar de keuze is moeilijk, want het staat er alleen in Japanse karakters op. 

Voordat we naar het museum gingen hebben we geluncht. De pannenkoeken waren een specialiteit in Hiroshima, zei onze Japanse gids, dus wij achter haar aan om pannenkoeken te gaan eten. We zaten er met onze neus min of meer op, maar vergeet pannenkoek zoals wij dat kennen: van het deeg is nauwelijks nog iets te zien, er wordt kool, noedels, varkenslapjes op gegooid, dan nog wat geklutst ei... ook sojasaus en kruiden. Een uitdaging om met stokjes te eten.

Op een bakplaat, zo groot als de toonbank wordt van alles naast elkaar klaargemaakt. Het smaakte prima.

Vanavond met zijn tweeën in het hotel gegeten, Hansje gestoofd rundvlees en ik sashimi. Heb ik ook plaatjes van, maar, kom op, gebruik je fantasie maar!